Ze waren ogenschijnlijk elkaars evenknie. De linker kon niet zonder de rechter, of omgekeerd. De linker was echter sterker. Als vanzelfsprekend kreeg hij meer aandacht, maar werd hij ook vaker belast. Na het ongeluk veranderde dit. De linker was volledig verbrijzeld en alle aandacht gingen vanaf dat moment naar zijn genezing. Volledig herstel zat er echter niet meer in. De rechter stond alleen, voelde zich in de steek gelaten. Hij verzuurde. Zelfs met een rollator wilde hij niet meer met de linker samenwerken. En zo belandde ik in een rolstoel.
cc
Mijn appelboom 