Nood

Je hoeft je wanhoop

niet voor dovemans oren

uit te schreeuwen,

zet het raam maar open

dan kun je even ventileren,

zelfs je gefluister

zal ik wel horen

en dan worden je bovenkamer

en kamers van je hart

tegelijkertijd gelucht.

Samen

Hij prikt,

iets dat ik echt niet kan,

maar ik schep

en dat is hem

nog nooit gelukt,

hij is de vork,

ik ben de lepel,

van hetzelfde bestek,

zouden we van hout zijn

dan waren we

van hetzelfde hout gesneden

en vormden we ook een sterk span.

Cursus

In deze vreemde weide

was ik tot voor kort

vrijwel onbekend,

in het langsgaan werd ik bedwelmd

door zoete bloemengeuren,

zag ik weelderige grassen,

maar met mijn voeten in de wei

zuigen mijn hakken vast in de klei,

worden mijn enkels nat in de plassen,

ervaar ik behalve schoonheid

ook de ongemakken.

Verwachtingen – ukv

Bij het opruimen van haar schuur vond hij de glazenwassersladder.  Meteen wist hij weer waarom hij als kind zijn verjaardag zo haatte. De ladder was cruciaal voor de jaarlijkse test. Na het ontbijt zette zijn vader de ladder klaar. Een sport was versierd. Angstwekkend hoog. Hij moest zich immers onderscheiden van zijn leeftijdgenoten. Bibberend wankelde hij van sport naar sport. Nooit haalde hij de slingers, Altijd begon hij te braken, te duizelen, gaf hij op. Steeds werd zijn verjaardag verpest door teleurgestelde blikken en zuchten.
Pas als student op kamers werden verjaardagen leuk.

Boodschapper

Wat vliegt daar rakelings langs mijn hoofd,

belaagt niet alleen mijn wangen,

maar ook mijn beide oren.

Zijn irritant gezoem

wil ik normaal al niet,

maar nu helemaal niet meer horen.

Brengt hij ons de boodschap

dat we de aarde dusdanig hebben verpest,

dat de insecten die bij de zomer horen,

in het verkeerde seizoen,

ja zelfs in de winter worden geboren.

Herstel

Mijn grenzen verschuiven

beperken mijn domein,

maar geleidelijk zullen zij verruimen.

Soms wil ik te snel,

dan landt mijn lichaam

in prikkeldraadversperring,

blijf ik licht gewond

toch even staan.

Gesprek

Als een waterval

klatert zij haar druppels

in aangename stralen

over me heen.

Een andere weg voor het vocht bepalen

is geen sinecure,

maar mijn dorstige huid smacht

om de voortdurende stromen vocht

in zich op te nemen.

Terugblik

Niet alleen de herinnering

aan onderzoekende kinderogen

hebben de spoken van de nacht

overdag verdreven,

maar ook zijn geschater

en de glimlach op haar gezicht,

verdrijven de schaduw op de mijne,

maken mijn blik heel zacht.

Wankele waarden

De rots die als het ware hij ongenaakbaar

hoog boven de branding uitsteekt

wordt van diverse kanten gestenigd

en verbleekt,

krijgt krassen,

worden barsten,

waarna door het aanhoudende gebeuk

hij wel in wel duizend

grote en kleine brokken breekt.

Proefritje

Na een tijdje vleugellam,

kan ik,

zij het beperkt,

weer zweven.

Nog niet ver,

maar ik geniet er

met volle teugen van.