Schrijven is mijn passie

mijnappelboom.be

Melissa (Eindhoven, 1959) schrijft dagelijks een kort gedicht, een appeltje, dat u fris kunt plukken op deze website. Eens in de week verandert het appeltje van smaak en is het een ultrakort verhaal (ukv) van maximaal 99 woorden.

Schrijven loopt als een rode draad door haar leven. Zo schreef zij

    • graag opstellen tijdens haar schoolloopbaan in Veldhoven en Eersel
    • dagboeken en brieven toen ze tiener was
    • essays in het kader van haar Art History A level en de andere vakken die ze volgde in 1977-1978 aan Padworth College, nr. Reading, United Kingdom
    • boekbesprekingen tijdens haar opleiding tot Jeugdbibliothecaris
    • artikelen en boekbesprekingen voor het tijdschrift Boekenwereld voor Nederlandstaligen in het buitenland
    • kinderverhalen voor een cursus kinderverhalen schrijven
    • eindeloos veel brieven tijdens het pre-mailtijdperk

Tijdens haar opleiding literaire creatie schreef zij bovendien een aantal korte verhalen.

Op

In zijn winter

lijkt hij steeds te overleven

ook al blijven zijn takken alsmaar breken,

verliest hij schors

en al zijn blad.

Zijn glorie

met een volle kruin

is hij allang verloren,

wat is de zin

dat hij hier

nutteloos staat te wezen,

vanuit zijn wortels fluistert hij:

‘Ik ben moe, hak mij maar om.’

Tragisch

Hun beider verhaal

werd in het begin

op één lei geschreven

maar door het noodlot ontstond een barst

en de lei

wilde de letters niet langer als een eenheid dragen,

zo werden het twee verhalen,

waarin in geen twee

gerept werd over andermans leven.

Stoelendans – ukv

De uitnodiging komt onverwacht. Of ik met haar wil ruilen.
Vindt hij dat goed? Ik knik naar haar partner. Die vindt het geen probleem. De afwisseling zal me goed doen. Ik ben moe van de tegenwind en het hoge tempo van de groep. Zij is een onafhankelijke dame, die na een hele dag in zijn kielzog, het wel prettig vindt even eigen baas te zijn.
Mijn eigen partner, door materiaalpech zijn we gescheiden, kijkt instemmend toe.
De eerste meters zijn voor stuurman en stoker onwennig, maar we leren snel. Ik heradem en weet weer waarom tandemfietsen zo fijn is.

Nieuwe ideeën

In een diepe zucht

waait ze het stof

van mijn dressoir,

bolt mijn kussens

van de sofa even op,

geeft een rimpel aan de gordijnen,

wappert aan de vitrage

van boven naar beneden

en is dan even plots als dat ze kwam

door de openstaande deur

weer verdwenen.

Verbluft blijf ik achter

in een oase van frisse lucht.

Dilemma

Met het vuur aan mijn schenen

heb ik geen keus,

moet ik wel de benen nemen,

wil ik niet met huid en haar verbranden

moet ik die ene kant op rennen richting zee

en omdat ik niet kan zwemmen

neem ik daar aan het water

een bootje van iemand anders mee.

De angst

Zeer schuw ik het ogenblik

waarin een wolk met letters,

woorden, komma’s, punten

dwarrelt om mijn hoofd,

zinsdelen zich nestelen op mijn tong

maar ik in die brij geen ingang vind

voor de wijze waarop ik ze selecteer en schik

en me in die overvloed aan kruimels

in mijn mond verslik.

Zeer schuw ik het moment

dat woorden hun zin verliezen,

als mensen niet meer lezen

en een gedicht niet meer is,

dan een waardeloos stuk metaal,

een leeg conservenblik.