Schrijven is mijn passie

mijnappelboom.be

Melissa (Eindhoven, 1959) schrijft dagelijks een kort gedicht, een appeltje, dat u fris kunt plukken op deze website. Eens in de week verandert het appeltje van smaak en is het een ultrakort verhaal (ukv) van maximaal 99 woorden.

Schrijven loopt als een rode draad door haar leven. Zo schreef zij

    • graag opstellen tijdens haar schoolloopbaan in Veldhoven en Eersel
    • dagboeken en brieven toen ze tiener was
    • essays in het kader van haar Art History A level en de andere vakken die ze volgde in 1977-1978 aan Padworth College, nr. Reading, United Kingdom
    • boekbesprekingen tijdens haar opleiding tot Jeugdbibliothecaris
    • artikelen en boekbesprekingen voor het tijdschrift Boekenwereld voor Nederlandstaligen in het buitenland
    • kinderverhalen voor een cursus kinderverhalen schrijven
    • eindeloos veel brieven tijdens het pre-mailtijdperk

Tijdens haar opleiding literaire creatie schreef zij bovendien een aantal korte verhalen.

Nood

Je hoeft je wanhoop

niet voor dovemans oren

uit te schreeuwen,

zet het raam maar open

dan kun je even ventileren,

zelfs je gefluister

zal ik wel horen

en dan worden je bovenkamer

en kamers van je hart

tegelijkertijd gelucht.

Samen

Hij prikt,

iets dat ik echt niet kan,

maar ik schep

en dat is hem

nog nooit gelukt,

hij is de vork,

ik ben de lepel,

van hetzelfde bestek,

zouden we van hout zijn

dan waren we

van hetzelfde hout gesneden

en vormden we ook een sterk span.

Cursus

In deze vreemde weide

was ik tot voor kort

vrijwel onbekend,

in het langsgaan werd ik bedwelmd

door zoete bloemengeuren,

zag ik weelderige grassen,

maar met mijn voeten in de wei

zuigen mijn hakken vast in de klei,

worden mijn enkels nat in de plassen,

ervaar ik behalve schoonheid

ook de ongemakken.

Verwachtingen – ukv

Bij het opruimen van haar schuur vond hij de glazenwassersladder.  Meteen wist hij weer waarom hij als kind zijn verjaardag zo haatte. De ladder was cruciaal voor de jaarlijkse test. Na het ontbijt zette zijn vader de ladder klaar. Een sport was versierd. Angstwekkend hoog. Hij moest zich immers onderscheiden van zijn leeftijdgenoten. Bibberend wankelde hij van sport naar sport. Nooit haalde hij de slingers, Altijd begon hij te braken, te duizelen, gaf hij op. Steeds werd zijn verjaardag verpest door teleurgestelde blikken en zuchten.
Pas als student op kamers werden verjaardagen leuk.

Boodschapper

Wat vliegt daar rakelings langs mijn hoofd,

belaagt niet alleen mijn wangen,

maar ook mijn beide oren.

Zijn irritant gezoem

wil ik normaal al niet,

maar nu helemaal niet meer horen.

Brengt hij ons de boodschap

dat we de aarde dusdanig hebben verpest,

dat de insecten die bij de zomer horen,

in het verkeerde seizoen,

ja zelfs in de winter worden geboren.