Schrijven is mijn passie

mijnappelboom.be

Melissa (Eindhoven, 1959) schrijft dagelijks een kort gedicht, een appeltje, dat u fris kunt plukken op deze website. Eens in de week verandert het appeltje van smaak en is het een ultrakort verhaal (ukv) van maximaal 99 woorden.

Schrijven loopt als een rode draad door haar leven. Zo schreef zij

    • graag opstellen tijdens haar schoolloopbaan in Veldhoven en Eersel
    • dagboeken en brieven toen ze tiener was
    • essays in het kader van haar Art History A level en de andere vakken die ze volgde in 1977-1978 aan Padworth College, nr. Reading, United Kingdom
    • boekbesprekingen tijdens haar opleiding tot Jeugdbibliothecaris
    • artikelen en boekbesprekingen voor het tijdschrift Boekenwereld voor Nederlandstaligen in het buitenland
    • kinderverhalen voor een cursus kinderverhalen schrijven
    • eindeloos veel brieven tijdens het pre-mailtijdperk

Tijdens haar opleiding literaire creatie schreef zij bovendien een aantal korte verhalen.

Nijd

In hem ziet hij

een koekoeksjong

dat het grootste deel

van het voedsel vrat

en nog steeds

het nest bevuilt.

Liefst zou hij hem verjagen

maar hij vermoedt

dat zijn moe

hem dan verdoemt

tot het einde van haar dagen.

Restricties

Onbekommerd grazen

in een frisse groene weide

behoorde nooit tot zijn idealen,

het was een vanzelfsprekendheid,

maar na maanden op stal

is hij ongedurig,

bruist en stampt

om aan te geven

dat hij bereid is

zelfs aan de teugel en gezadeld

naar de wei te gaan.

De vakdocent – ukv

Ze vond hem in zijn bibliotheek. Het hoogpolige tapijt, de wanden met eikenhouten boekenkasten, de stilte, maakten het tot een heiligdom. Haar blik gleed langs de titels. Ze stonden er allemaal: de Winkler Prins, de Grzimek, de Times Atlas of the World…
Als jonge studentes hadden ze gedweept met zijn donkerbruine ogen, maar die waren louter gericht op zijn schatten, de handboeken en naslagwerken.
Nu stonden ze droef. ‘De strijd is verloren,’ zei hij. ‘Van Google.’
Ze knikte stom. Al dat moois, waar ze door hem van was gaan houden, was gedoemd te verstoffen, vergelen, verpulveren, vernietigd te worden.

Vlucht

Omhoog, omhoog,

alsmaar wil ik stijgen,

veilig in mijn eigen luchtballon,

de puinhopen op aarde achterlaten,

zo ver als dit vaartuig

me dragen kan,

maar als ik dan

alleen daar boven ben,

dan word ik koud,

dan word ik eenzaam

en besef

hoeveel ik van die planeet

en zijn ongemakken houd.

Diplomatiek?

Als de zweep

weer striemt,

weer snijdt,

wil ik liefst

met mijn oren dicht

onder de tafel schuilen,

maar ik weet

wanneer ik tijdelijk

zal verdwijnen,

dat geen einde

zal maken aan de strijd

en dus meng ik mij

voorzichtig

tussen de woorden

vol haat en nijd.

Vakantie

Nadat maanden

de borden in de straten

mijn richting, mijn koers bepalen,

verlaat ik vandaag de stad

over paden

van zand en grind

door bos en weilanden te dwalen,

waar ik niet alleen die vrijheid

maar ook mezelf terugvind.