Schrijven is mijn passie

mijnappelboom.be

Melissa (Eindhoven, 1959) schrijft dagelijks een kort gedicht, een appeltje, dat u fris kunt plukken op deze website. Eens in de week verandert het appeltje van smaak en is het een ultrakort verhaal (ukv) van maximaal 99 woorden.

Schrijven loopt als een rode draad door haar leven. Zo schreef zij

    • graag opstellen tijdens haar schoolloopbaan in Veldhoven en Eersel
    • dagboeken en brieven toen ze tiener was
    • essays in het kader van haar Art History A level en de andere vakken die ze volgde in 1977-1978 aan Padworth College, nr. Reading, United Kingdom
    • boekbesprekingen tijdens haar opleiding tot Jeugdbibliothecaris
    • artikelen en boekbesprekingen voor het tijdschrift Boekenwereld voor Nederlandstaligen in het buitenland
    • kinderverhalen voor een cursus kinderverhalen schrijven
    • eindeloos veel brieven tijdens het pre-mailtijdperk

Tijdens haar opleiding literaire creatie schreef zij bovendien een aantal korte verhalen.

Verkeerd geïnformeerd – ukv

Aarzelend stond Eefje voor de winkeldeur. Iedere dag kwam ze er langs. Zouden ze hier haarspelden hebben? Ze wilde er zo graag net zo eentje als Emma en hier was van alles te koop.
Ze stapte naar binnen. Verwonderd keek ze van het tuingereedschap naar het serviesgoed.
‘Is dit de winkel van Sinkel?’ Ze wist niet beter dan dat de winkel zo heette.
‘Nee,’ de toegesnelde dame klonk zo bits dat ze niet wist hoe snel ze weer buiten moest komen.
Jaren later, toen ze haar kinderen de versjes van Annie M. G. Schmidt voorlas, begreep ze haar blunder.

Mysteries

Zonder mijn medeweten

trok hij nooit sporen,

mijn pen had ik altijd

volledig in de hand,

maar die moderne media

om iets te noteren,

kunnen zonder knoppen te beroeren

toch spontaan ontsporen

en alleen een specialist

krijgt hen dan weer

op het rechte pad.

Een grijzelverhaal – ukv

Ze schrikt als ze de rolluiken optrekt. Een grijze muur beperkt haar zicht. Ze kan niet meer in de tuin van de buurman kijken. Dat kan ze natuurlijk ook als een voordeel beschouwen, de rommel in zijn tuin ergert haar altijd mateloos. Toch is het nu niet veel beter.
De hele dag prakkezeert ze hoe ze de muur kan slopen. ’s Avonds legt ze alvast hamers en beitels, klaar.
’s Ochtends trekt ze haar werkkleding aan, ontbijt en gaat naar buiten. Het kan maar gebeurd zijn.
De zon schijnt, de lucht is stralend blauw, de muur is verdwenen.

Isolement

Hoge golven overspoelden,

sleurden mee,

al wat er zich tussen hen en ons bevond.

Wij gingen kopje onder,

kwamen boven,

hielden stand,

zagen wat het water verwoestte,

omklemden elkander,

bang voor die immense zee,

op ons eigen strookje land,

konden enkel naar die ene

en die ander turen

mijlenver aan de overkant.

Met een kleine of een grote K – ukv

Hoofdschuddend bekeek hij het ‘kunstwerk’. Er zat zelfs een lijstje om. Een kindertekening, had hij gedacht toen het onberispelijke dametje er mee bij hem kwam.
Een echte Peerenboom, had ze met stelligheid beweerd en gewezen op de letter P in de hoek. Zijn hoon en ironie stierven op zijn tong en hij beloofde het te laten onderzoeken. Door een vriend, een werkloze restaurateur.
Die belde hem twee weken later. Euforisch. Het was inderdaad een Peerenboom, het vroegste teken van zijn schildertalent. Op de achterkant van papier van zijn dagopvang.