Schrijven is mijn passie

mijnappelboom.be

Melissa (Eindhoven, 1959) schrijft dagelijks een kort gedicht, een appeltje, dat u fris kunt plukken op deze website. Eens in de week verandert het appeltje van smaak en is het een ultrakort verhaal (ukv) van maximaal 99 woorden.

Schrijven loopt als een rode draad door haar leven. Zo schreef zij

    • graag opstellen tijdens haar schoolloopbaan in Veldhoven en Eersel
    • dagboeken en brieven toen ze tiener was
    • essays in het kader van haar Art History A level en de andere vakken die ze volgde in 1977-1978 aan Padworth College, nr. Reading, United Kingdom
    • boekbesprekingen tijdens haar opleiding tot Jeugdbibliothecaris
    • artikelen en boekbesprekingen voor het tijdschrift Boekenwereld voor Nederlandstaligen in het buitenland
    • kinderverhalen voor een cursus kinderverhalen schrijven
    • eindeloos veel brieven tijdens het pre-mailtijdperk

Tijdens haar opleiding literaire creatie schreef zij bovendien een aantal korte verhalen.

Glasgow

Een op tien gelooft niet
dat de zeespiegel zal stijgen,
eilanden straks verzuipen.

Een op tien gelooft niet
dat de luchtkwaliteit behalve de mens
nog andere soorten zal bedreigen.

Een op tien gelooft niet
dat de aarde warmer wordt
en hittegolven ons meer en meer overspoelen,

Een op tien gelooft
niet dat de winters milder worden,
en de noordenwind steeds zwoeler.

Een op tien
gelooft niet in eigen ogen,
maar wel in praatjes van politici,
hij  wordt doorlopend voorgelogen.

En de overige vijf?
Die zijn het getalm al lang beu
en roepen na zeventien weken  
met een overmaat aan regen:
Doe eens wat, mijn huis, mijn haard
staat op scheuren,
staat op breken.

Wilsonbekwaam – ukv

Halverwege de middag gaat de bel. Jaspers taak is niet af. Toch zegt de juffrouw dat iedereen moet opruimen, naar de gang gaan en zijn jas aantrekken. De gang is vol kinderen, verwonderd over dit ongewone uitje.
In een lange rij lopen de zes klassen naar de kerk. Daar dirigeren twee Eerwaarde Heren, ieder gewapend met twee kaarsen, hen de kerkbanken in.
Na het gebed gaat rij voor rij naar voren. De priesters kruisen de brandende kaarsen bij iedere leerling tegen de keel, intussen een toverspreuk prevelend.
Jasper krijgt die winter geen keelpijn. De zegen van Blasius werkt.

Uitgeleide

Door een team van sterke handen

word ik voor het laatst gedragen

door de poort.

Door de vriendschap en warmte

die mij hierbij omarmen,

voel ik mij even

als in de zevende hemel

net als bij het lezen en horen

van ieder welgemeend lief woord.

Niet kniezen – ukv

Liefst zou ze onder de tafel kruipen in de verste hoek. Zoals Thomas dat deed als hij zich geen raad wist met zichzelf of met de anderen om hem heen. Als hij zich ongelukkig of onveilig voelde omdat anderen hem niet begrepen, hem berispten, plaagden. Met opgetrokken knieën, zijn neus daartussen en zijn handen eromheen, trok hij zich terug, sloot zich af. Totdat de juf hem kwam redden.
Helaas waren er hier geen tafels waar een volwassen vrouw zich onder kon verschuilen en ook geen juf die haar zou redden. Ze moest de feiten zelf onder ogen zien.