Het tentamen – ukv

De eerste twee opgaven lijken nog te doen, echt zeker ben ik niet, maar bij de derde raak ik helemaal vast. Ik kijk op. De leraar leest aan zijn lessenaar een boek. Hij kijkt niet op. Ik zie dat de klas vol leven is: er wordt op allerlei manieren gecommuniceerd, er ontstaan zelfs transportroutes. Zijn boek blijkt spannend.
Ik stoot mijn buurvrouw aan, steek drie vingers op. Ze gebaart dat haar antwoorden van de crack achter ons komen en schuift haar blad naar me door.
Opgelaten schrijf ik over.
Ik haal een zeven. Met voor altijd een vreemde nasmaak.

Leegte

Tot voor kort

woonde hij in onze tuin.

Wij kenden zijn gewoontes

van het spreekwoordelijke haver

tot gort,

maar deze zomer

is hij opeens verdwenen.

Graag zouden wij weten

waarheen

hij ging.

Is hij soms elders

in een tuin gespot?

Altijd spieden mijn ogen,

zijn mijn oren

continu gespitst,

maar vergeefs,

de tuin blijft leeg.

Teleurstellend

De zolen van mijn zomerschoenen

raken deze maanden niet versleten,

de neuzen worden ook niet kaler,

maar aan mijn regenjas

mis ik nu wel een stuk of wat knopen.

Mijn fiets staat in de schuur

werkloos te wezen,

de band staat allang heel slap,

op de korte functionele tripjes

ontstond geen enkele keer een gat,

en op het frame

prijkt slechts een enkele modderspat.

Mijn stoelkussens

in de veranda

worden alsmaar slanker,

ze hebben mij

en de ander

iets te vaak

op bezoek gehad.

Operatie

De doorn zat er al weken,

maar nu begon mijn oog

te tranen en te jeuken,

waardoor ik ook nog eens

troebel zag

en in plaats van te wachten

op de specialist

trok ik hem er zelf uit,

weg was mijn verwrongen blik,

maakte plaats

voor een gulle lach.

Woorden

Ze vielen zeker niet zacht,

schampten niet zozeer mijn heup

of een van mijn twee benen,

maar kwamen wel dichtbij mijn hart.

Ik raapte ze op,

bracht ze naar de gooier,

die de impact van het gebeuren

niet in die mate had verwacht.