Mei 1969

De zon brandt op mijn witte kuiten,

mijn maillot,

dat onding dat altijd op mijn knieën hangt,

blijft voorlopig liggen in mijn la.

Onder de kapstok in de hal

stonden vanochtend in plaats van mijn schoenen

mijn spiksplinternieuwe sandalen voor me klaar.

Ik heb mijn favoriete zomerjurkje aan

en mag van mama

‘met zonder jas naar buiten’.

Speciaal relaas – ukv

Met twijfel over mijn verschijnen gluur ik  naar beneden. Een kluwen van mensen en metaal dat zich in Lembeek tot een fleurig lint met ballonnen ontvouwt, trekt me over de streep. Het fascineert me dusdanig dat naarmate ze vorderen ik me meer laat zien en getuige ben van de kleurige slinger die zich zestig kilometer door een bloeiend Pajottenland beweegt: van de Zennevallei via Oetingen, langs het kanaal Brussel-Charleroi. Ze vormen net een elastiek, soms kort bij elkaar,   dan helemaal uiteengereten. Een feestelijk gezicht. Ik ga er  volop van stralen, zij van zweten. Maar dat deert ze schijnbaar niet.

Bron: De zon
Pajottenland, Tandemtocht 14 mei 2023

Het sukkelstraatje

Het is er vochtig,

stil en donker,

verre van aangenaam

en toch zit hij

in dat doodlopende steegje verborgen,

ook al wordt er van alles aan gedaan

om hem er uit te krijgen,

hij voelt zich niet in staat

er zelfstandig uit te kruipen

en het schijnsel licht dat ik hem schenk

is niet toereikend,

dus blijft hij zitten waar hij zit.

Geschonden relatie

Ze waren ogenschijnlijk elkaars evenknie. De linker kon niet zonder de rechter, of omgekeerd. De linker was echter sterker. Als vanzelfsprekend kreeg hij meer aandacht, maar werd hij ook vaker belast. Na het ongeluk veranderde dit. De linker was volledig verbrijzeld en alle aandacht gingen vanaf dat moment naar zijn genezing. Volledig herstel zat er echter niet meer in. De rechter stond alleen, voelde zich in de steek gelaten. Hij verzuurde. Zelfs met een rollator wilde hij niet meer met de linker samenwerken. En zo belandde ik in een rolstoel.

cc

Visite

Ik stampte in mijn laarzen

door de vitrinekast

met daarin zeer fijn geblazen ornamenten

van kristalhelder glas

en een servies

van allerhande glazen.

Wonder boven wonder

veroorzaakte mijn lompe gang

enkel gerinkel,

geen enkele breuk of kras.

Impact

Zo rouw in mijn mond

gaat het van mijn tong

naar mijn verhemelte,

tussen mijn tanden,

tussen mijn kiezen,

rond en rond,

hoe ik ook kauw

het valt niet te verteren

maar wat ik daarna

op mijn bordje krijg,

is eindeloos voorgekookt,

is zacht en de smaak

is zo weer uit mijn mond verdwenen.