In een zeepbel
lijk ik te zweven,
door mijn blik
kleurt alles zachtgroen,
roze, blauw
en violet,
maar twee kreten
van ver beneden
zorgen dat ik beide voeten
weer snel op de aarde zet.
Auteursarchief: melissawouters
Confrontatie
Het trekt als een ui
de tranen uit mijn kop,
altijd maar weer
biggelen ze langs mijn wangen
als ze me confronteert
en hoe ik ook probeer
nooit overmeester ik
haar nare eigenschap.
Openheid
Meestal zijn de laden
van zijn bureau gesloten,
soms zelfs met een sleutel
die zorgvuldig
is opgeborgen,
maar vandaag
staan ze open
ben ik getuige
van zijn vreugdes
en zijn zorgen.
Waar is het licht? – ukv
Mijn gekromde rug schreeuwt om gestrekt te worden. Mijn knieën zijn geschaafd door het eindeloze kruipen. Mijn rug raakt af en toe per ongeluk het plafond. Hoe lang moet ik nog kruipen in het donker voordat ik eindelijk op kan staan. Al een tijdje zie ik licht aan het einde van de tunnel. Maar de lange rij voor mij stokt om de haverklap. De afstand tussen mij en het licht lijkt niet te verkleinen. Af en toe heb ik zin om hartgrondig te vloeken. Toch zwijg ik, bang voor arugsogen, wetend dat mijn verlossing daarmee niet versnelt.
Hecht
Door onze ingrediënten
met elkaar te mengen,
ontstaat een eenheid,
die door het
voortdurend roeren
mettertijd
hechter en hechter wordt
waar we hierna
nog zalig zullen smullen.
Dominant
Hoog in de toren
is het hoofdkantoor,
ramen zijn geblindeerd
en binnen
is de deur op slot.
Niemand mag weten
wat daar wordt bedisseld,
wat daar wordt besloten
over zijn eigen
en zijn naastes lot.
Daas
Alle letters vieren feest,
met slingers en lampionnen
walsen ze voor mijn ogen,
zelfs als ik die
net als mijn oren sluit,.
Laat ze toch eens stoppen
met die herrie,
zodat het weer ordelijk wordt
als je ze leest.
In dubio
Binnenin mij
heerst voortdurend
een conflict,
wanneer ik weiger
huilt mijn hart
en als ik toegeef
is het mijn hoofd
dat afweegt, dubt en wikt.
Onophoudelijk verlangen
Vastgeklonken
aan de tralies
staar ik naar de horizon,
zie ik in de verte
twee paar kinderogen lonken,
ze lijken me te vragen
waarom ik nog geen kennis
ben komen maken,
wanneer ik eindelijk
toch eens kom.
Knuffelcontact – ukv
Haar vloer dreunt. Bassen bonzen tegen haar muren.Wat is er bij buurvrouw Marjan aan de hand?
Mies duldt het een kwartier. Dan loopt ze naar buiten om aan te bellen. Vergeefs. Vinnig tikt ze op het raam.
‘Ah, u bent de buurvrouw’. In de deuropening staat een jonge gast. ‘Oma en ik vieren haar tachtigste met een discoparty.’
Door de openstaande woonkamerdeur knipperen felle gekleurde lampen..
‘Ik kan u helaas niet binnenlaten maar u krijgt een gebakje en een glaasje sherry, dan kunt u thuis op haar klinken..’
Even later zit Mies beduusd achter haar taartje en glaasje.
