Op

In zijn winter

lijkt hij steeds te overleven

ook al blijven zijn takken alsmaar breken,

verliest hij schors

en al zijn blad.

Zijn glorie

met een volle kruin

is hij allang verloren,

wat is de zin

dat hij hier

nutteloos staat te wezen,

vanuit zijn wortels fluistert hij:

‘Ik ben moe, hak mij maar om.’

Advertentie