In een diepe zucht
waait ze het stof
van mijn dressoir,
bolt mijn kussens
van de sofa even op,
geeft een rimpel aan de gordijnen,
wappert aan de vitrage
van boven naar beneden
en is dan even plots als dat ze kwam
door de openstaande deur
weer verdwenen.
Verbluft blijf ik achter
in een oase van frisse lucht.
Mijn appelboom 