De roos,
wiens aanschijn hij adoreerde,
zo fier rechtop,
scharlakenrood tot in het hart,
zo teer in het blad
maar verzekerd van
een stengel met doornen vol venijn
zodra hij onverhoeds de stelen en het blad vastpakt.
De roos,
wiens aanschijn hij adoreerde,
zo fier rechtop,
scharlakenrood tot in het hart,
zo teer in het blad
maar verzekerd van
een stengel met doornen vol venijn
zodra hij onverhoeds de stelen en het blad vastpakt.