Als ik met haar
voor de spiegel sta
zie ik in haar licht
al mijn onvolkomenheden,
zoals die kleine wrat
die al jaren
strak tegen mijn neusvleugel ligt
en dan houd ik van verlegenheid
mijn mond even stijf dicht,
maar dan wijst zij mij
op mijn heldere blauwe ogen
die achter ruggen om
zelden iemand hebben bedrogen.
Mijn appelboom 