Smakelijk dist Frida een van haar verhalen op. Af en toe klinkt een lachsalvo. Alle vriendinnen bulderen als ze het besluit. De Italiaan achter de toog geniet mee.
Het verhaal heeft bij Kim een smeuïge herinnering losgeweekt. Ze popelt om het te vertellen. Aarzelend steekt ze van wal. Als altijd spoken de rijtjes automatisch door haar hoofd. Drie rijtjes, steeds opnieuw.
Eenmaal op dreef, stokt ze: ‘Sorry, dat was fout.’ Haar wangen kleuren.
Alle ogen zijn op haar gericht. ‘Wat dan?’
‘Verkeerde naamval gebruikt.’
‘Vertel verder, niemand heeft dat gehoord,’ zegt Frida. Dat wordt door iedereen beaamd.