Uit oogpunt van duurzaamheid
In de immense kelder met lange tafels, volgepakt met manden, schuifelde ook Mariët voorbij. Ze haalde een briefje uit naar tas.
“Nieuw zijn ze nauwelijks te krijgen. Op dit adres vindt u wel iets”, had de arts gezegd.
Ze kwam langs manden met ellepijpen, kuitbenen, gewrichten. Alles leek er te krijgen. Bij de afdeling Been vond Mariët de mand met knieën. Een voor een, pakte ze een samengebonden paar uit de mand. Ze bestudeerde maten en overige gegevens nauwkeurig.
Uren later kwam ze thuis. Euforisch. Met knieën van een Marathonloper. Ze zou nooit meer voor stijve hark worden versleten.
Mijn appelboom 