De eerste dag
van de rest van ons leven
heeft zelfs mijn interne wekker het begeven,
worden wij niet wakker om half …
maar om kwart voor tien.
De eerste dag
van de rest van ons leven
oefenen we ons
in het niet door een ander
op te laten jutten,
op te laten jagen,
regelen we onze snelheden samen,
lopen we bij elkaar in de pas.
De eerste dag
van de rest van ons leven,
worden wij
door onze dierbaren omgeven,
die anderen
waarmee wij uren, dagen
in het recente verleden deelden,
vervagen,
verdwijnen langzaamaan uit zicht.
De eerste dag
van de rest van ons leven
wordt niet gemaakt
door stralende zon
of hopeloze regen,
maar door zijn overal aanwezige
beminnelijke lach.
Mijn appelboom 