Verbonden

Het is hier stil,

slechts de bomen ruisen,

vogelgeluiden zijn niet uitbundig

maar bescheiden,

ik voeg mij bij de dode

met wie wij jaarlijks eerbiedig

een moment

de oorlogsdoden herdachten.

Niet langer alleen

ligt hij met haar

onder een steen

op de eeuwigheid te wachten.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s